Zarys historyczny Spółdzielni Mieszkaniowej “Łada”
W mieście nad Ładą
Siedzibą spółdzielni, od jej początków, był Biłgoraj. Historia miasta sięga XVI w.
Staraniem Adama Gorajskiego, pana na Radzięcinie, osada rolniczo – handlowa rozłożona na wzniesieniu zwanym Biała Góra, otrzymała miano
miasta aktem lokacyjnym wydanym 10 września 1578 r. we Lwowie przez króla Stefana Batorego. Od położenia na wzgórzu nazwane zostało Biełogorajem,
a ostatecznie – Biłgorajem. Miasto leży na terenie Równiny Biłgorajskiej na skraju Roztocza i Puszczy Solskiej, nad rzekami Białą i Czarną Ładą.
Położenie miasta na starym szlaku handlowym, z Pragi i Krakowa na Ruś a następnie z Lublina do Jarosławia i Przemyśla, sprzyjało szybkiemu
rozwojowi Biłgoraja. Miasto stawało się wielonarodowe. Przybywali tu Wołosi, Madziarzy, Rosjanie, Żydzi i inni. Słabe ziemie dla rozwoju
rolnictwa nie zapewniały dostatecznego poziomu materialnego. Konieczność wymusiła na mieszkańcach cechę przedsiębiorczości. Od XVII zaczęło się
rozwijać sitarstwo na coraz większą skalę. Wytwarzano też chałupniczo przetaki a później włosiankę. Sitarze biłgorajscy wędrowali ze swymi
wyrobami do wielu miast Rosji, Węgier, Turcji, Persji. Biłgorajskie sita trafiały też do Niemiec i Szwecji i innych krajów. Przejeżdżający
przez Biłgoraj w roku 1782, bp. Ignacy Krasicki pisał wtedy o mieście:
„Zaszczyt jego wieloraki
Sławny w sita i przetaki
A co większa i w jubilery niepoślednie.
Jakoż wyborne klejnoty,
Po talaru pierścień złoty,
Dyjamenty wielkiej wagi,
Za dwa grosze trzy szmaragi”.
Dzięki handlowi i sitarstwu Biłgorajanie stawali się zamożniejsi, przejmowali materialne elementy kultury odwiedzanych krajów, kształtowali swoisty folklor, a miasto nadal się rozwijało. Świadczyła a tym rozbudowa. Do dziś zachowała się tzw. Zagroda Sitarska – skansen złożony z budynków typowych dla dawnego budownictwa, rzemieślników – sitarzy. Na przełomie XIX i XX wieku sitarstwem zajmowało się ponad 3600 osób, stanowiło to około 43 procent ogółu mieszkańców Biłgoraja, wówczas trzeciego, co do wielkości miasta Lubelszczyzny. Były to ostatnie pozytywne symptomy rozwoju. Po latach rozkwitu przyszedł kryzys i równie szybkie zacofanie miasta, które nie potrafiło wprowadzić nowych form przemysłowych i nie sprostało gospodarce kapitalistycznej, pozostając nadal przy tradycyjnym chałupnictwie. Rynki zbytu przejął zorganizowany przemysł i handel. Biłgoraj pozostał na uboczu przemian gospodarczych stał się, jak wiele innych, małym peryferyjnym miasteczkiem na Lubelszczyźnie. Mimo rysującego się kryzysu gospodarczego Biłgoraj od roku 1866, na mocy carskiego ukazu, pozostawał siedziba powiatu w rękach carskich biurokratów i wojska. Status powiatowy utrzymało miasto po odzyskaniu niepodległości w roku 1918 roku z komisarzem rządowym Maciejem Ratajem. Ludność zajmowała się handlem, przeżywającym stagnację - rzemiosłem i pracą w sześciu niewielkich zakładach przemysłowo – usługowych. Szanse na rozwój przemysłu pojawiły się po decyzji Miejskiej Rady Narodowej powołującej w maju 1938r Miejską Komisję Centralnego Okręgu Przemysłowego, mającą podjąć starania o lokalizację obiektu przemysłu kluczowego. Wojna w roku 1939 przerwała te zamierzenia. Działania wojenne i okres okupacji przyniósł miastu wielkie straty nie tylko wśród ludności, ale i materialne. Szczególnie dotyczyło to budynków mieszkalnych w centralnej części miasta zniszczonej pożarem. Po okresie okupacji i wyzwoleniu Biłgoraj borykał się z wieloma trudnymi problemami. Jednym z nich była katastrofalna sytuacja mieszkaniowa. Komitet Mieszkaniowy przy Miejskiej Radzie Narodowej przydzielił najbardziej potrzebującym rodzinom 200 mieszkań w domach pozostałych po ludności żydowskiej. Innym przydzielano mieszkania lokatorskie. Jednym ze sposobów poprawy sytuacji mieszkaniowej było utworzenie spółdzielni mieszkaniowej. Dominującą cześć budownictwa mieszkaniowego od roku 1975 przejęła Spółdzielnia Mieszkaniowa „Łada”. Wraz rozwojem przemysłu, rosła w Biłgoraju liczba mieszkańców. Potrzeby mieszkaniowe stawały się palącym problemem.
Założenie spółdzielni mieszkaniowej
Spółdzielnia mieszkaniowa w Biłgoraju powstała w 1958r. Organizacyjne walne zgromadzenie 23 członków założycieli spółdzielni, dokumentuje historyczny dziś protokół:
Protokół Nr 1/58*
Walnego Zgromadzenia członków założycieli Spółdzielni
Mieszkaniowej „Łada” w Biłgoraju z dnia 23.IX.1958r.
Sekretarz Walnego Zgromadzenia | Przewodniczący Walnego Zgromadzenia |
(-) Koperwas Mikołaj | (-) Pobocha Bolesław |
Asesorowie: 1. (-) Grasza Jan 2. (-) Pankowski Czesław |
* Zachowano oryginalną pisownię